Nederland

In 1940  brak in Nederland de Tweede Wereldoorlog uit. De ondernemers kregen volop te maken met een eindeloze formulierenstroom en conferenties met ambtelijke instanties. Verschillende landen sloten hun grenzen en uit andere landen werden annuleringen van de orders ontvangen. In het eerste jaar van de oorlog lukte het de ondernemersverenigingen om de geboekte orders alsnog uit te mogen voeren. Daarna werden alle verenigingen opgeheven door de Duitse autoriteiten. Ze reorganiseerden de belangenvertegenwoordiging voor het Nederlandse Bedrijfsleven op nationaalsocialistische wijze. De voorkeur ging uit naar Duits gezinde bestuursleden, maar in de praktijk kon het bestuur vaak alsnog naar eigen wens samen worden gesteld. Dit resulteerde in een centralisatie van de verenigingen, ze werden ondergebracht in vakgroepen. De Duitsers dachten de bond van bloembollenhandelaren gereorganiseerd te hebben, nu onder de naam Export Bloembollen, maar in werkelijkheid ging het alleen maar om een nieuw uithangbord aan de gevel van het oude pand. De bond was nog springlevend.
 
 Wegens goede vooroorlogse zakelijke contacten van de Bond van Plantenhandelaren met de Duitse vakorganisatie wisten de Hollandse bonden en verenigingen sleutelposities in te nemen binnen de nieuwe ketenorganisatie. Zij vertoonden absoluut geen sympathie voor het nationaal-socialisme, maar zij wisten door hun goede contacten wel de bollenexport naar Duitsland in stand te houden.
 
Ter bescherming van de Duitse markt werden vaste prijzen en een lijst van plantensoorten opgesteld, met daaraan gekoppelde kwaliteitseisen. Wie zich hier niet aan hield verloor zijn recht om bollen te exporteren. Ook voor overige landen werden prijzen vastgesteld, dit werd ook streng gecontroleerd door de Duitse autoriteiten. Hiermee was de concurrentie afgelopen. De ondernemersbonden uit de bloembollensector streefden ernaar om de sector zo ongeschonden mogelijk door de oorlogsjaren heen te leiden. Op deze manier konden ze een goede bijdrage leveren aan het economisch herstel van het vaderland na de oorlog.
 
In het seizoen 1944-1945 lag de export geheel stil. Het kleine aantal bollen dat nog verstuurd werd naar Duitsland bereikte meestal de bestemming niet. Doordat de geallieerden al het verkeer te land en te water aanvielen was er geen vrachtvervoer meer mogelijk.